دو چیز ناپیدار

دردو خدا بر امیر بیان حضرت علی بن ابی طالب که فرمود:

سزاورا نیست که بنده خدا به دو خصلت اعتماد کند:

تندرستی و توانگری: زیرا در تندرستی ناگاه او را بیمار می بینی

 ودر توانگری ناگاه او را تهیدست 

         حکمت 426 از کتاب شریف نهج ابلاغه

زندگی‌نامه[ویرایش]

وی در ۷ فروردین سال ۱۲۴۸ خورشیدی (۱۳ ذی‌الحجه سال ۱۲۸۵ قمری) در تبریز زاده شد. وی فرزند میرزا حسین (درگذشته ۱۳۱۲ ق) طباطبایی بود. سلسله نسب آن‌ها به علی بن ابیطالب می‌رسد.^[۱]

میرزا حسین قاضی خود اهل معرفت و از شاگردان میرزا محمدحسن شیرازی بوده و کتابی در تفسیر سوره حمد و انعام نوشته است.^{[نیازمند منبع]}

تحصیلات[ویرایش]

سید علی قاضی علوم مقدماتی را در تبریز در نزد پدرش، سید حسین قاضی و میرزا موسی تبریزی و میرزا محمدعلی قراچه داغی آموخت. دروس ادبیات عرب و ادبیات فارسی را در نزد میرزا محمدتقی تبریزی متخلص به «نیر» خواند. سید علی قاضی در سال ۱۳۰۵ قمری در سن ۲۳ سالگی عازم نجف شد. او پس از اقامت در نجف، تحصیلات خود را در نزد اساتیدی از جمله فاضل شربیانی، شیخ محمد ممقانی، شیخ فتح‌الله شریعت و آخوند خراسانی ادامه داد، و در سن ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید. او همچنین در نزد شیخ محمد بهاری و سید احمد کربلایی که هر دو از شاگردان ملا حسینقلی همدانی بودند، مکارم اخلاق و علوم عرفانی آموخت. سید علی قاضی در لغت عرب بی‌نظیر بوده‌است، گفته شده که او چهل هزار لغت از حفظ داشت و شعر عربی را چنان می‌سرود که اعراب تشخیص نمی‌دادند سراینده این شعر غیرعرب است.^[۲]

سلسله استادان[ویرایش]

سید علی قاضی از نوجوانی تحت تربیت پدرش، سید حسین قاضی بود و جوهره حرکت و سلوک وی از پدرش است. وی پس از آن که به نجف رفت، نزد شیخ محمد بهاری و سید احمد کربلایی معروف به واحدالعین به یادگیری مکارم اخلاقی و عرفانی پرداخت و این دو نیز از شاگردان ملا حسین قلی همدانی بودند. سلسله استادان ملا حسینقلی همدانی به سید علی شوشتری و سپس به شخصی گمنام به نام ملای جولا می‌رسد. ^{[نیازمند منبع]}

وفات[ویرایش]

سید علی قاضی در ۸ بهمن ۱۳۲۵ خورشیدی (۶ ربیع‌الاول ۱۳۶۶ قمری) در سن ۷۷ سالگی وفات نمود و در قبرستان وادی السلام نجف، نزد پدر خود، به خاک سپرده شد.^[۳].پدرشان البته در تبریز فوت نمودند

سالم ماندن جسد سید علی قاضی[ویرایش]

در حدود سال ۱۳۵۶ خورشیدی هنگام دفن دختر سید علی قاضی در کنار قبر پدرش مشخص می‌گردد که بدن پدرش پس از حدود چهل سال هنوز تازه است و متلاشی نشده است.^[۴]

زندگی‌نامه[ویرایش]

وی در ۷ فروردین سال ۱۲۴۸ خورشیدی (۱۳ ذی‌الحجه سال ۱۲۸۵ قمری) در تبریز زاده شد. وی فرزند میرزا حسین (درگذشته ۱۳۱۲ ق) طباطبایی بود. سلسله نسب آن‌ها به علی بن ابیطالب می‌رسد.^[۱]

میرزا حسین قاضی خود اهل معرفت و از شاگردان میرزا محمدحسن شیرازی بوده و کتابی در تفسیر سوره حمد و انعام نوشته است.^{[نیازمند منبع]}

تحصیلات[ویرایش]

سید علی قاضی علوم مقدماتی را در تبریز در نزد پدرش، سید حسین قاضی و میرزا موسی تبریزی و میرزا محمدعلی قراچه داغی آموخت. دروس ادبیات عرب و ادبیات فارسی را در نزد میرزا محمدتقی تبریزی متخلص به «نیر» خواند. سید علی قاضی در سال ۱۳۰۵ قمری در سن ۲۳ سالگی عازم نجف شد. او پس از اقامت در نجف، تحصیلات خود را در نزد اساتیدی از جمله فاضل شربیانی، شیخ محمد ممقانی، شیخ فتح‌الله شریعت و آخوند خراسانی ادامه داد، و در سن ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید. او همچنین در نزد شیخ محمد بهاری و سید احمد کربلایی که هر دو از شاگردان ملا حسینقلی همدانی بودند، مکارم اخلاق و علوم عرفانی آموخت. سید علی قاضی در لغت عرب بی‌نظیر بوده‌است، گفته شده که او چهل هزار لغت از حفظ داشت و شعر عربی را چنان می‌سرود که اعراب تشخیص نمی‌دادند سراینده این شعر غیرعرب است.^[۲]

سلسله استادان[ویرایش]

سید علی قاضی از نوجوانی تحت تربیت پدرش، سید حسین قاضی بود و جوهره حرکت و سلوک وی از پدرش است. وی پس از آن که به نجف رفت، نزد شیخ محمد بهاری و سید احمد کربلایی معروف به واحدالعین به یادگیری مکارم اخلاقی و عرفانی پرداخت و این دو نیز از شاگردان ملا حسین قلی همدانی بودند. سلسله استادان ملا حسینقلی همدانی به سید علی شوشتری و سپس به شخصی گمنام به نام ملای جولا می‌رسد. ^{[نیازمند منبع]}

وفات[ویرایش]

سید علی قاضی در ۸ بهمن ۱۳۲۵ خورشیدی (۶ ربیع‌الاول ۱۳۶۶ قمری) در سن ۷۷ سالگی وفات نمود و در قبرستان وادی السلام نجف، نزد پدر خود، به خاک سپرده شد.^[۳].پدرشان البته در تبریز فوت نمودند

سالم ماندن جسد سید علی قاضی[ویرایش]

در حدود سال ۱۳۵۶ خورشیدی هنگام دفن دختر سید علی قاضی در کنار قبر پدرش مشخص می‌گردد که بدن پدرش پس از حدود چهل سال هنوز تازه است و متلاشی نشده است.^[۴]

هشدار                  هشدار          هشدار

به فكر خود باشيم، خود را اصلاح كنيم.

اگر به خود نرسيديم و خود را اصلاح نكرديم،

نمي توانيم ديگران را اصلاح كنيم.

آیت الله محمدتقی بهجت (ره)

ضرب المثل امروز 

 ماهی را هروقت از آب بگیری تازه است

یعنی اینکه هر وقت میخواهی اقدام به انجام کار مفید و با ارزشی کنی دیر نشده و وقت مناسبی است

نباید هایی درباره آسپیرین 

آیا می دانید:

نباید آسپیرینی که بوی سرکه میدهد استفاده کرد آین به معنای فاسد شدن آسپیرین می باشد

در صورتی که در عرض7 روز گذشته عمل جراحی لوزه،کشیدن دندان،جراحی دندان

یا دهان داشته اید نباید آسپیرین را بجوید. آسپیرین را به همان صورت ببلعید

نباید آسپیرین را مستقیما روی داندان یا لثه گذاشت، در اینصورت ممکن است موجب سوزش شود

اگر آسپیرین را برای جلوگیری از لخته شدن خون مصرف میکنید نباید بدون مشورت پزشک قطع کنید

نباید تا 5 روز پیش از هر جراحی آسپیرین مصرف کنید مگر به دستور پزشک ،این کار موجب خونریزی می شود

نباید به کودکی که تب یا دیگر علایم شبه آنفولانزا یی که ممکن است ناشی از یک ویروس مثل ویروس آبله مرغان

باشد آسپیرین بدهید.آسپیرین در برخی از موارد با نشانگان((رای)) که یک بیماری وخیم است ارتباط داشته است

در این موارد در مورد داروی مناسب با پزشکتان مشورت کنید 

        برگرفته از کتاب داروشناسی خانواده  به گردآوری مصطفی خدادادی

برای رفع فقر و جلب وسعت  و باز شدن در بهشت هر روز 100 مرتبه بگویید

لا اله الا الله ملک الحق المبین 

برگرفته از کتاب گنجهای معنوی اثر رضا جاهد

رهبرا حکم نما بین که چه محشر داری

بابصیرت،به رهت مالک اشتر داری

قدعلم کرده جوانان وطن با صد شور

شکرلله که همه دشمن ابتر داری

در شب فتنه که تار است و بسی گمراهی

رویی چون قرص قمر پاک و منور داری

همچو مختار پی بانگ لثارات حسین(ع)

جرسی از همه عشاق رسا تر داری

در دفاع از حرم آل علی چون عباس(ع)

شور جانبازی و ایثار تو در سر داری

گر که لب تر کنی ای جان وطن،بهر جهاد

همه در پهنه رزم، قاسم و اکبر داری               ((  سجاد دلیر))

جملات آموزنده درباره تعلیم و تربیت

▪ در طبیعت و اخلاق انسانی هیچ ضعف و انحرافی نیست که با تعلیم مناسب اصلاح نشود.
▪ دلهایی که روی آن کلمه تقوا و محبت نوشته شده به هرجایی که بخواهند پرواز می‌کنند و کائنات در مقابل آنها سرتعظیم فرود می‌آورند.
▪ از دانش آموزی که فکر روشن دارد، ناامید مشو.
▪ اطفال بیشتر به دستور و سرمشق محتاجند تا انتقاد و عیبجویی.
▪ معلم پرورنده روان است و پدر و مادر پرورش دهنده جان
▪ علم بزرگترین هدیه‌ای است که مردم نیکوکار می‌توانند به گدایان و بینوایان بدهند.
▪ آن که از دست روزگار به خشم می‌آید هرچه آموخته بیهوده بوده است.
▪ آینده کودکان بسته به تربیت آنهاست.
▪ قرض پدر و مادر به فرزندان علم و ثروت نیست، تربیت واخلاق است.
▪ آموزش و پرورش بدون تجربه بی فایده است.
▪ بهترین زمان برای تربیت اراده، ایام جوانی است.
▪ استعداد چیزی است که در جوانی پیدا می‌شود، اگر آن را تربیت کردید و درصدد تقویت آن برآمدید مانند بذری که در مزرعه خوب کاشته شده باشد، محصول خواهد داد و اگر آن را به حال خود گذاشتید و آن را تربیت نکردید مانند تخمی که در زمین شوره‌زار افتاده باشد، از بین می‌رود و محصول نمی‌دهد.
▪ اساس آموزش و پرورش ساختن ماشین نیست، بلکه ساختن انسان است.
▪ اگر امروز حتی یک کلمه از دیروز بیشتر بدانید مسلما شخص دیگری هستید.
▪ آموزش و پرورش البته مهم است، ولی زندگی کردن خیلی از آن مهمتر است. بنابراین هدف آموزش و پرورش صحیح باید در مرحله اول بهبودی وضع زندگی باشد.
▪ تربیت، علم زندگی و هنر خوب زیستن است.
▪ اگر به فرزند کمی محبت نشان بدهید، وی صدچندان به شما مهر خواهد ورزید.
▪ فکر ساخته تعلیم و تربیتی است که تا امروزه گرفته‌ایم، برای فکر بهتر باید از فردا تعلیم و تربیت بهتری بگیریم.
▪ اگر بزرگان، خویش را خوب تربیت کنند، کودکان خوب بزرگ می‌شوند.
▪ تعلیم و تربیت علم است و معلمی هنر.
▪ اگر در خانواده، با محبت محاکمه شویم در جامعه با خفت مجازات نمی‌شویم.
▪ قبل از آن که کودک را کتک بزنید یقین حاصل کنید که خود سبب خطای او نبوده‌اید.
▪ کسی که از ادب و تربیت پدر بهره ندارد، روزگار او را تربیت خواهد کرد.
▪ بهتر است پدر و مادر را مسبب مسائل و مشکلات خود ندانید. آنها آنچه می‌‌دانستند در حق شما انجام دادند.
▪ ناامیدی شما ناشی از این است که تصور می‌کردید آنها انسان‌های کاملی هستند.
▪ دشواری‌های خود را با فرزندانتان در میان بگذارید و آنها را از کوچکی متعهد و مسئول بار بیاورید.
▪ تعلیم و تربیت باید در جهت انسان سازی باشد نه پرورش انسان نماهای تحصیل کرده.
▪ بکوشید فرزندانتان را از کودکی با واقعیات آشنا کنید و یک مرتبه و بی‌تجربه و ناآگاه در صحنه اجتماع، آنها را رها نکنید.
▪ به جای دستور دادن، با بچه‌ها ارتباط قلبی برقرار کنید خودتان را تا سطح آنها پایین بیاورید، خود را به جا و در سن آنها تصور کنید، به آنها گوش کنید و به احساساتشان احترام بگذارید.
▪ مربیان باید از گفتارهای سرزنش‌آمیز، ترساندن، تهدید، رشوه دادن، مسخره کردن و پندهای دستوری تا آنجا که ممکن است پرهیز نمایند.

منابع:
۱- تعلیم و تربیت از دیدگاه رسول‌اکرم(ص)
۲- تعلیم و تربیت در اسلام – مولف: شهید‌مطهری
کاموس کاوسی
معاون پرورشی دبیرستان شهید صدوقی